Wraz ze zmianami ustrojowymi i otwarciem się rynku w latach dziewięćdziesiątych, w Polsce pojawiły się odwodnienia szczelinowe. Tak samo jak też i w przypadku innych przeróżnych materiałów oraz rozwiązań technologicznych, czy też technicznych, które napływały w tamtym czasie do naszego kraju. Zanim zaczęto stosować odwodnienia szczelinowe, wykorzystywano odwodniania, które składały się z wylewanych koryt, zaopatrzonych w ramki oraz żeliwne bądź stalowe kraty.
Jeżeli chodzi o systemy odwodnień szczelinowych podzielić je można według konkretnych kategorii:
- miejsce zastosowania
- rodzaj materiału
- sposób wbudowania oraz konstrukcja
Klasyfikacja ze względu na miejsce zastosowania
Odwodnienia szczelinowe, podzielić można na dwie grupy. Na systemy, które instalowane są w zewnętrznych obiektach, gdzie ich zadaniem jest odprowadzanie wody opadowej oraz systemy, które powinny odprowadzać wodę i wszelkie inne ciecze wewnątrz budynków, gdzie opady nie występują. Korytka, które wykorzystywane są na dachach i tarasach, to już innego rodzaju systemy.
Jeżeli chodzi o obiekty zewnętrzne, należy wymienić przede wszystkich wszelkie parkingi, drogi, zjazdy, place magazynowe, stacje paliw, place manewrowe, obiekty sportowe, wjazdy czy też aleje spacerowe. Najczęściej są to po prostu powierzchnie drogowe. Charakteryzują się one tym, że wymagają one odprowadzania bardzo dużych ilości wody. Warto wspomnieć, że tego typu odwodnienia muszą być niezwykle odporne na duże obciążenia. Stąd też ich wymiary oraz konstrukcje, znacznie różnią się od systemów, które wykorzystywane są wewnątrz budynków. Natomiast budynki, w których stosuje się odwodnienia szczelinowe to chociażby hale produkcyjne, garaże wielokondygnacyjne, magazyny oraz przeróżne obiekty użyteczności publicznej.
Klasyfikacja ze względu na rozdaj materiału:
Korpusy korytek ściekowych wykonane mogą być z różnych materiałów. Są to m.in.: beton, beton żywiczny, beton cementowo-polimerowy, beton wzmocniony włóknem szklanym cyrkonowym, polichlorek winylu PVC, stal nierdzewna oraz polietylen. Te systemy najczęściej posiadają ruszty wykonane ze stali, żelaza bądź też niekiedy z tworzyw sztucznych. Odnaleźć można też takie odwodnienia szczelinowe, które zamiast rusztu posiadają szczelinę stworzoną ze stali nierdzewnej.
Klasyfikacja ze względu na sposób wbudowania i konstrukcję
Wyniku tego, że posiadają bardzo cienkie ścianki o grubości nieprzekraczającej pół centymetra – korytka typu „M”, poza fundamentowej ławy, wymagają jeszcze obetonowania bocznego. To jakiej klasy będzie obetonowanie i jakie musi mieć wymiary, sporo zależy od poziomu obciążeń odwodnień. Wymienić można korytka zrobione z betonu oraz betonu wzmocnionego włóknem szklanym, korytka stalowe, z betonu żywicznego, stalowe jak i z tworzyw sztucznych. Można jeszcze pod to podpiąć odwodniania posiadające ruszt oraz odwodnienia szczelinowe i monolityczne, charakteryzujące się jednobryłową budową rusztu i korpusu.
Bardzo solidna budowa oraz wmontowane zbrojenia zapewniają, że korytka typu „I”, nie potrzebują, żadnych dodatkowych zabezpieczeń ani też bocznego obetonowania. W tych korytkach dno oraz ściany wykonane są z żelbetu. Grubość tego dna oraz ścian może sięgać nawet piętnastu centymetrów. Tak też, do tego typu zaliczyć można odwodnienia posiadające żeliwny ruszt oraz te szczelinowo – monolityczne.