Zjawisko bullyingu bywa najczęściej spotykane w środowisku szkolnym, jednak może odnosić się także do miejsca pracy, placówek penitencjarnych itp.
Bullying jest określany jako „powtarzające się działania, mające na celu wyrządzenie psychicznego (ale czasami również fizycznego) bólu, skierowane wobec jednej osoby bądź grupy osób, które z jakiegoś powodu nie są zdolne do obrony przed nimi.” (Bjorkqvist, Osterman, Hjelt-Back,1994, s. 173–174). Inna definicja określa bullying jako „negatywne fizyczne lub werbalne działania, które charakteryzują się wrogą intencją, powodują negatywne emocje u ofiar, są powtarzalne w czasie oraz charakteryzują się różnicą sił pomiędzy sprawcami a ofiarą (Craig, Pepler, 2003, s. 577).
Z definicji wynika, że o bullyingu możemy mówić wtedy, kiedy sytuacja łączy w sobie trzy cechy: intencjonalność, powtarzalność i nierównowagę sił. Jest to tzw. triada charakterystyki bullyingu. Intencjonalność oznacza, że sprawca (lub sprawcy), podejmując wrogie działania wobec ofiary, chce sprawić jej przykrość bądź ją zranić, a dzięki temu osiągnąć wyższą pozycję w grupie. Najprościej mówiąc – mają złe intencje. Bullyingiem nie będzie zatem sytuacja kiedy sprawca nie ma złych motywów lub jego intencje są inne niż skrzywdzenie drugiej osoby. Powtarzalność oznacza, że sprawcy działają długotrwale, powtarzając akty agresji wobec tej samej ofiary. Jeśli agresja ma charakter incydentalny lub kiedy jest związana kontekstowo z jakąś pojedynczą sytuacją, nie może być nazywana bullyingiem – przykład: uczniowie dokuczają rówieśnikowi, który jednego dnia słabo grał w piłkę i wyśmiewają się z niego jednorazowo. Nierównowaga sił pomiędzy sprawcą (sprawcami) a ofiarą to sytuacja, w której osoby atakujące są silniejsze od ofiary, a przynajmniej ofiara postrzega je jako takie. Postrzegana siła sprawców bądź sprawcy może wynikać z wielu kwestii, np. sprawca jest silniejszy fizycznie (np. dużo większy od ofiary), sprawcy mogą przeważać liczebnie (np. gdy tworzą kilku- lub kilkunastoosobową grupę), przewaga wynika z pewnych właściwości osobistych sprawcy, niezwiązanych z siłą fizyczną ( jest bardziej wygadany, szybciej i celniej ripostuje). Artykuł powstał we współpracy z portalem biznesowym http://michal-gorecki.pl/
Wyróżnia się różne rodzaje bullyingu, takie jak:
FIZYCZNY – bicie, kopanie, popychanie, szarpanie; zalicza się tu także takie zachowania, które nie polegają na biciu ofiary, lecz np. na niszczeniu przedmiotów należących do niej (tzw. mobbing behawioralny)
WERBALNY – nadawanie negatywnych przezwisk, dogadywanie, obrażanie, ośmieszanie, plotki
RELACYJNY – wykluczenie z grupy, ignorowanie; oddalanie się, gdy ofiara podchodzi; manipulowanie innymi osobami, tak by zachowywały się wrogo wobec ofiary.
Aby określić dany rodzaj agresji rówieśniczej jako bullying, wszystkie wyżej omówione właściwości muszą występować równocześnie. Zatem chociaż każdy bullying jest agresją rówieśniczą, to nie każda agresja rówieśnicza jest bullyingiem.
